Միկրոպատումներ (նախագիծ)

Իսպանալեզու գրականություն. 

Թարգմանությունները իմ կողմից

MÚSICA

Ana María Matute

Las dos hijas del Gran Compositor -seis y siete años- estaban acostumbradas al silencio. En la casa no debía oírse ni un ruido, porque papá trabajaba. Andaban de puntillas, en zapatillas, y sólo a ráfagas, el silencio se rompía con las notas del piano de papá.Y otra vez silencio.

Un día, la puerta del estudio quedó mal cerrada, y la más pequeña de las niñas se acercó sigilosamente a la rendija; pudo ver cómo papá, a ratos, se inclinaba sobre un papel, y anotaba algo.

La niña más pequeña corrió entonces en busca de su hermana mayor. Y gritó, gritó por primera vez en tanto silencio:

-¡La música de papá, no te la creas…! ¡Se la inventa!

Մեծ կոմպոզիտորի երկու աղջիկները` վեց և յոթ տարեկան,  սովոր էին լռության։ Տանը չպետք է լսվեր  ոչ մի աղմուկ, որովհետև հայրիկը աշխատում էր։ Քայլում էին թաթերի վրա, հողաթափերով, և միայն  ժամանակ առ ժամանակ լռությունը խախտվում էր հայրիկի դաշնամուրի նոտաների ձայնով: Եվ նորից լռություն։

Մի օր աշխատասենյակի դուռը ամբողջովին փակ չէր, և քույրերից ամենափոքրը զգուշորեն մոտեցավ ճեղքին. կարողացավ տեսնել հայրիկին, որ մերթ ընդ մերթ  կռանում էր  թղթի վրա, և ինչ-որ բան էր գրառում։ Փոքրիկ աղջիկը վազեց այդ ժամանակ` գտնելու իր մեծ քրոջը։ Եվ բղավեց, բղավեց, առաջին անգամ այդքան  լռության մեջ։

-Հայրիկի երաժշտությունը,  չհավատաս, (իսկական չէ), նա այն հորինում է։

El paraíso imperfecto

Augusto Monterroso

”-Es cierto -dijo mecánicamente el hombre, sin quitar la vista de las llamas que ardían en la chimenea aquella noche de invierno-; en el Paraíso hay amigos, música, algunos libros; lo único malo de irse al Cielo es que allí el cielo no se ve”.

Ոչ կատարյալ /Թերի/ դրախտ

Աուգուստո Մոնտեռոսո

-Ճիշտ է, – ասաց մեխանիկաբար մարդը` առանց հայացքը բուխարու կրակներից կտրելու , այդ ձմեռային գիշերը,- Դրախտում կան ընկերներ, երաժշտություն, որոշ գրքեր։ Երկինք գնալու միակ վատ բանն այն է, որ այնտեղ երկինքը չես կարող տեսնել։

Caballo imaginando a Dios

Augusto Monterroso

“A pesar de lo que digan, la idea de un cielo habitado por Caballos y presidido por un Dios con figura equina repugna al buen gusto y a la lógica más elemental, razonaba los otros días el caballo.

Todo el mundo sabe -continuaba en su razonamiento- que si los Caballos fuéramos capaces de imaginar a Dios lo imaginaríamos en forma de Jinete.”

-Չնայած ինչ էլ, որ ասեն, այն գաղափարը, որ  ձիու կերպարանքով Աստծված  ղեկավարում է ձիերով բնակեցված երկինքը, հակասում է ամենատարրական տրամաբանությանը և  լավ ճաշակին,- մտածում էր օրերով ձին։

-Աշխարհը գիտե,-շարունակում է իր մտորումները,-  որ եթե մենք` Ձիերս, ընդունակ լինեինք պատկերացնելու Աստծուն, կպատկերացնեինք նրան  որպես Հեծյալ։

LA MUERTE EN SAMARRA

GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ 

El criado llega aterrorizado a casa de su amo.

-Señor -dice- he visto a la Muerte en el mercado y me ha hecho una señal de amenaza.

El amo le da un caballo y dinero, y le dice:

-Huye a Samarra.

El criado huye. Esa tarde, temprano, el señor se encuentra la Muerte en el mercado.

-Esta mañana le hiciste a mi criado una señal de amenaza -dice.

-No era de amenaza -responde la Muerte- sino de sorpresa. Porque lo veía ahí, tan lejos de Samarra, y esta misma tarde tengo que recogerlo allá.

Մահը Սամարայում

Ծառան վախով գալիս է իր տիրոջ տուն։

-Տեր,-ասում է,- Տեսել եմ Մահին շուկայում, և ինձ սպառնացող նշան արեց։

Տերը նրան ձի ու փող է տալիս ու ասում։

-Փախիր Սամարա։

Ծառան փախչում է։ Այդ օրը  վաղ երեկոյան Տերը հանդիպում է Մահին շուկայում։

-Այս առավոտ սպառնացող նշան արեցիր իմ ծառային,- ասում է։

-Սպառնալիքի նշան չէր,- պատասխանում է Մահը,- զարմանքի նշան էր։ Որովհետև ես նրան այստեղ տեսա,  Սամարայից այդքան հեռու, իսկ ես այս երեկո պետք է նրան այնտեղից վերցնեի։

 CARTA DEL ENAMORADO – JUAN JOSÉ MILLÁS

Hay novelas que aun sin ser largas no logran comenzar de verdad hasta la página 50 o la 60. A algunas vidas les sucede lo mismo. Por eso no me he matado antes, señor juez.

Սիրահարի նամակը

Խուան Խոսե Միյաս

Կան վեպեր, որոնք թեև երկար չեն, սակայն մինչև 50 -60 էջը դեռևս չեն սկսվում։ Որոշ կյանքերի հետ նույնն է պատահում։ Այս պատճառով մինչև հիմա դեռ ինձ չեմ սպանել, պարոն Դատավոր։

Te conozco mascarita

Augusto Monterroso

El humor y la timidez generalmente se dan juntos. Tú no eres una excepción. El humor es una máscara y la timidez otra. No dejes que te quiten las dos al mismo tiempo.

Ճանաչեցի քեզ դիմակ

Աուգուստո Մոնտեռոսո

Խինդը և ամոթը ընդհանրապես միասին են տրվում։ Դու բացառություն չես։ Խինդը մի դիմակ է, ամոթը ուրիշ։ Մի թող, որ  վերցնեն քեզնից երկուսը միաժամանակ։

Amor 77

Julio Cortázar

Y después de hacer todo lo que hacen, se levantan, se bañan, se entalcan, se perfuman, se visten y, así progresivamente, van volviendo a ser lo que no son.

Սեր 77

Եվ անելուց հետո այն ամենը, ինչ որ անում են, վեր են կենում, լողանում են, հագնվում, և աստիճանաբար նորից դառնում են այն, ինչ իրենք չեն։

El dinosaurio

Augusto Monterroso

Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí.

Դինոզավրը

Երբ արթնացավ, դինոզավրը դեռ այնտեղ էր։

Llamada — Fredric Brown

El último hombre sobre la tierra está sentado solo en un cuarto. Llaman a la puerta.

Թակոցը

Վերջին մարդը հողի վրա նստած էր մենակ մի սենյակում։ Թակում են դուռը։

El espejo que no podía dormir

Augusto Monterroso

---

Había una vez un espejo de mano que cuando se quedaba solo y nadie se veía en él se sentía de lo peor, como que no existía, y quizá tenía razón; pero los otros espejos se burlaban de él, y cuando por las noches los guardaban en el mismo cajón del tocador dormían a pierna suelta satisfechos, ajenos a la preocupación del neurótico.

FIN

Հայելին որը չէր կարողանում քնել

Լինում է մի ձեռքի հայելի, որ երբ նա մենակ էր մնում, և ոչ ոք նրան չէր նայում, նա իրեն շատ վատ էր զգում, որ կարծես թե գոյություն չունենար, և գուցե նա ճիշտ էր, բայց մնացած հայելիները նրան ծաղրում էին , և երբ գիշերները նրանց պահում էին նույնդարակում,  նրանք իրենք համար քնում էին հանգիստ ու գոհ, չնկատելով ընկերոջ նյարդային մտահոգությունը։

Flor y Cronopio

Un cronopio encuentra una flor solitaria en medio de los campos. Primero la va a arrancar, pero piensa que es una crueldad inútil y se pone de rodillas a su lado y juega alegremente con la flor, a saber: le acaricia los pétalos, la sopla para, que baile, zumba como una abeja , huele su perfume, y finalmente se acuesta debajo de la flor y se duerme  envuelto en una gran paz

En flor piensa:<<Es como una flor>>.

Ծաղիկն և կրոնոպիոն

Մի կրոնոպիո դաշտի մեջտեղում գտնում է  մի միայնակ ծաղիկ։ Սկզբում ուզում է պոկել ծաղիկին, սակայն մտածում է, որ դա դաժան և անիմաստ կլինի և ծնկի է իջնում ծաղկի կողքին, ուրախ-ուրախ խաղում է նրա հետ, փաղաքշում է թերթիկներին և փչում է, որպեսզի պարեն, մեղվի պես բզբզելով։ Հոտոտում է բուրմունքը։ Իսկ հետո պառկում է գետնին ծաղկի տակ և հանդարտության մեջ քնում է։

-Ծաղիկը մտածում է․

-Ինչպիսի ծաղիկ է։