Palabras Para Julia
José Agustín Goytisolo
Խոսքեր Խուլիաի համար
Դու չես կարող հետ վերադառնալ
Քանզի արդեն կյանքը առաջ է հրում քեզ
Ինչպես մի անվերջ ոռնոց,
Աղջիկս, ավելի լավ է ապրել
Մարդկանց ուրախությամբ
Քան լաց լինել խուլ պատի առջև։
Քեզ կզգաս հետապնդված
Քեզ կզգաս մոլորված կամ մենակ
Գուցե ցանկանաս ծնված չլինել։
Ես լավ գիտեմ, որ քեզ կասեն
Թե կյանքը չունի նպատակ
Թե դա մի թշվառ հարց է։
Այդ ժամանակ հիշիր միշտ
Այն, ինչ մի օր ես գրեցի
Մտածելով քո մասին,
ինչպես հիմա եմ մտածում
Կյանքը գեղեցիկ է, դեռ կտեսնես
Ինչպես հակառակ բոլոր վշտերին -
Կունենաս ընկերներ, կունենաս սեր։
Միայն մի մարդը, մի կինը
Առանձին վերցրած, մեկ առ մեկ
Ասես փոշի լինեն, ոչինչ են։
Բայց երբ ես խոսում եմ քեզ հետ,
Երբ գրում եմ քեզ այս բառերը,
Մտածում եմ նաև ուրիշ մարդկանց մասին:
Քո ճակատագիրը ուրիշների մեջ է,
Քո ապագան` հենց քո կյանքը,
Քո արժանապատվությունը՝ բոլորինը։
Ուրիշները սպասում են դիմակայելուդ,
Որ նրանց օգնի քո ուրախությունը,
Քո երգը նրանց երգերում է։
Այդ ժամնակ հիշիր միշտ
Այն, ինչ մի օր ես գրեցի
Մտածելով քո մասին,
ինչպես հիմա եմ մտածում
Երբեք չհանձվես ոչ էլ մեկուսանաս
Ճամփեզրին, երբեք չասես,
էլ չեմ կարող և այստեղ հենց կմնամ
Կյանքը գեղեցիկ է, դու կտեսնես
Թե ինչպես հակառակ բոլոր վշերին
Կունենաս ընկերներ, կունենաս սեր։
Այլ ամեն ինչում չկա ընտրություն
Եվ այս աշխարհը, ինչպես որ կա,
Կլինի ամբողջ քո ժառանգությունը։
Ներիր ինձ, Չեմ կարող ասել
Ուրիշ ոչինիչ, բայց դու հասկացիր
Որ ես դեռ ճանապրահին եմ։
Եվ միշտ միշտ հիշիր
Այն, ինչ մի օր ես գրեցի
Մտածելով քո մասին,
ինչպես հիմա եմ մտածում
Tú no puedes volver atrás
porque la vida ya te empuja
como un aullido interminable.
Hija mía es mejor vivir
con la alegría de los hombres
que llorar ante el muro ciego.
Te sentirás acorralada
te sentirás perdida o sola
tal vez querrás no haber nacido.
Yo sé muy bien que te dirán
que la vida no tiene objeto
que es un asunto desgraciado.
Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.
La vida es bella, ya verás
como a pesar de los pesares
tendrás amigos, tendrás amor.
Un hombre solo, una mujer
así tomados, de uno en uno
son como polvo, no son nada.
Pero yo cuando te hablo a ti
cuando te escribo estas palabras
pienso también en otra gente.
Tu destino está en los demás
tu futuro es tu propia vida
tu dignidad es la de todos.
Otros esperan que resistas
que les ayude tu alegría
tu canción entre sus canciones.
Entonces siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti
como ahora pienso.
Nunca te entregues ni te apartes
junto al camino, nunca digas
no puedo más y aquí me quedo.
La vida es bella, tú verás
como a pesar de los pesares
tendrás amor, tendrás amigos.
Por lo demás no hay elección
y este mundo tal como es
será todo tu patrimonio.
Perdóname no sé decirte
nada más pero tú comprende
que yo aún estoy en el camino.
Y siempre siempre acuérdate
de lo que un día yo escribí
pensando en ti como ahora pienso.
Ամեն
տարի աշնան ամփոփումը դիլիջանում ունենում է իր յուրովի գեղեցկությունը։ Դիլիջանն
իր բնությամբ է, որ գերում է բոլորին։ Այս անգամ աշնան ցեխերի, սառը քամու և մեռած
տերևների հետ Դիլիջանն իր մեջ պահում է իր խորհրդավորությունը։ Այս տարի մեր այցը,
շատ ավելի ուսումնական ստացվեց, այն առումով, որ շրջեցինք երեք տարբեր
հաստատություններով։ Երեքն էլ իրարից շատ տարբեր։ Ոչ մեկը չունեին «սովորական»
դպրոցի սահմանված արժեքներ։ Եթե չիմանայինք, թե ուր ենք գնում, հաստատ նրանց դպրոց
չէինք անվանի։ Մի խոսքով, այցելեցինք Դիլիջանի գիշերօթիկ հաստատություն, որն
աշխատում էր տիպիկ կարգուկանոնով։ Երկրորդը Մոնթե Մելքոնյանի անվան վարժարանն էր,
որտեղ, թեկուզ եղել էի, բայց այս անգամ մեզ ուղեկցեցին այն դպրոցի տարածքի այն
հատվածներ, որտեղ դեռ չէինք եղել։ Երրորդը UWC-ն էր, Դիլիջանի միջազգային քոլեջը,
որը հենց այնպես էր, ինչպես պատկերացնում էի։ Այս երեք դպրոցներն այնքան տարբեր
էին, բայց միևնույն ժամանակ բոլորի առաքելությունն ի վերջո նույնն էր։ Տարբեր էին
միայն կիրառվող մեթոդները։ Դիլիջանի մեղմ և հանգիստ բնությունը քաղաքից հետո
փրկություն էր։ Աշնան վերջին շաբաթում էինք գնացել։ Այդպիսով միքիչ ցուրտ էր, և
համարյա այն ոսկե աշունը փոխակերպված էր ամբողջովին մեռեծ աշնան, բայց այս
եղանակն, իհարկե, ամփոփելով տեսանք ձմռան սկիզբը։ Ներկա եղանք մեղմ տեղացող ձյանը,
որի ընթացքում ուշ գիշերը զբոսնելիս ասես երազում լինեինք։ Հանդարտ տեղում էր
ձյունը և կարծես մի քանի րոպեով կտրված լինեինք ամբողջ աշխարհից։ Ճամփորդություն
չեմ համարում դեպի Դիլիջան մեր ճամփան։ Այնքան եմ կապնվել տեղի հետ, որ ասես
ճամփորդության փոխարեն վերադառնամ տուն։