Սովորականի անսովորը

Քսանվեց համարի ավտոբուսը քարշ է տալիս ամբողջ քաղաքով գրքի մեջ ընկղմված մարմինս։ Արտաքինից սովորական տեսարան է։ Իսկ ներքուստ զգում եմ ստամոքսիս մեջ ինչ-որ խանգարող բան կա։ Ընթերցում եմ Վահան Տերյանի նամակները։ Ախր, ուրիշ բան է, երբ վիկիպեդիայով ման ես գալիս կենսագրությունը, կյանքի ճանապարհը, այս անկյունից մյուսը։ Իսկ էստեղ՝ էս գրքի մեջ, իր զգացմունքներն են, ինքն է հենց։ Առանց դավադրությունների ու խաբկանքների։ Պարզ, շիտակ, անկեղծ ու մարդկայինի ամենամարդկային բնորոշումներով։ Ու ինչ սովորական է, ու ինչ անսովոր է ըմբռնելը դրա։ Կարդալիս ինձ վատ եմ զգում. սա ուրիշի կյանքն է, ուրիշի նամակներն են, որ քիթս խոթել եմ մեջը առանց հարցնելու։ Ու ստամոքսի մեջ գզզված էն տհաճ զգացմունքի հետ խճճվել է մի բնազդ, որը առաջ է տանում տողերը։ Ինչ արած, ուզում եմ այս սովորականից։ Օրինակ սկզբից, ասենք 1907-ի նամակներում, տեսնում ենք ուսանողական կյանք, ծանր ֆինանսական վիճակ, սիրահարվածություններ, անիծված քննություններ։ Հետո տեսնում ենք հրատարակչական աշխատանքներ, թարգմանություններ, գրականանության շուրջ բանավեճեր, կարծիքները  և՛ իր ստեղծագործությունների մասին, և՛ ուրիշների ։ Հետո գլուխ է բարձրացնում քաղաքականությունը, ընտանիքը։ Գրքի մեջ թերթում եմ  մեկ 1918, մեկ 1912, մեկ 1908 թիվ, էսպես շրջում եմ ամբողջ տասնամյակներով։ Անգամ վերջին նամակներում արդեն խոսում են հեռախոսային ուղիղ գծերի մասին․․․ Չգիտեմ, իրեն ինչպես կզգար Տերյանը, եթե իմանար՝ իր մահից հետո իր նամակներն են հրատարակում, չգիտեմ։ Բայց հաստատ համոզված եմ, որ գոհ չէր լինի, երբ իմանար, որ իր աշխատանքները օգտագործում են իր չսիրած այդ «անիծված քնությունների» մեջ։

Microcuentos

Nuestra escuela nos permite elegir nuestra forma de aprender. y para mí la manera mas efecta  aprender  es a través de la cultura. son mis proyectos favoritos que hicimos. traducimos microcuentos, convertiendo en un libro, esto nos dio oportunidad de conocer a estos escritores increíbles, pero lo más importante es que tomar este proyecto y visitar a universidades y escuelas . por desgracia el número de ellas es realmente bajo. Asistimos a clases allí ,hicimos algunas discusiones sobre  microcuentos, y en una de estas discusiones una mujer vino y nos contó que aprendió español en la universidad y cuando se graduó le resultó muy difícil mantener sus conocimientos. en ese momento pensé que iba a ser yo. en nuestro país este idioma no es tan popular y no hay ninguna comunidad que hace esto possible.