Թարգմանություններ

The Evolution of Religion: Faith, Myths, and Mysticism

 Կրոնի, ճակատագրի, առասպելների և միստիցիզմի էվոլուցիա

Նախագծված Սիմոն Դեվիսի կողմից  Մարդկային Ոդիսականից «Կրոնների էվոլուցյոն ծառը»   ցույց է տալիս հավատքի, առասպելի եւ միսիստության ծագման ժամանակացույցը մ․թ․ա․ 40,000 թվականից մինչ ներկա ժամանակը և տարածվում է ամբողջ աշխարհում։

Մոտավորապես աշխարհում կան  4,200 ճանաչված կրոն, որոնք հաճախակի վարում են բարոյականություն, էթիկա, օրենքներ և ապրելակերպ։  Այս կրոննեից շատերը ունեն պատմություններ, սիմվոլներ, ծեսեր և պատմական դեպքեր, որոնք նախատեսված են ՝ լավ թե վատ  կյանքինիմաստ տալու կամ էլ բացատրելու կյանքի և տիեզերքի ծագումը։ Իհարկե, պատկերում նշված չեն ամբողջ 4,200ը, բայց այն ներկայացնում է  պատմական նշանակություն ունեցող հավատքներից մի քանիսը:
Designed by Simon E. Davies from the Human Odyssey, The Evolutionary Tree of Religion provides a timeline for the origins of faith, myths, and mysticism dating as far back as 40,000 BCE to the modern day and spread all across the globe.


There are roughly 4,200 known religions in the world, which often drive morality, ethics, laws, and lifestyle.  Many of these religions have narratives, symbols, traditions, and histories that are intended – for better or worse – to give meaning to life or to explain the origin of life or the universe.graphic does not contain all 4,200, but still represents some of the more historically significant faiths.

26 de septiembre, el Día Europeo de las Lenguas

Por iniciativa del Consejo de Europa en Estrasburgo, el Día Europeo de las Lenguas se viene celebrando, desde 2001, el 26 de septiembre de cada año. Este año tuvimos la posibilidad de participar en la celebración de este evento en la Universidad Pedagógica de Yereván con un grupo plurilingüista de alumnos y profesores de nuestro Complejo educativo. Entre una gran cantidad de profesores y estudiantes invitados estaba también el Embajador Extraordinario y Plenipotenciario de Alemania en Armenia. Nosotros nos presentamos en varios idiomas: en ruso, en inglés, en georgiano y en español. ha sido una experiencia importante, porque por un lado entusiasmados y por otro lado un poco nerviosos, ha sido la primera vez que nos presentamos en español frente al público. Y nos gustó.

Սեպտեմբերի 26, Լեզուների եվրոպական օր

2001 թվականից  ի վեր Եվրոպական Խորհրդի նախաձեռնությամբ ամեն տարվա սեպտեմբերի 26-ին նշվում է Լեզուների եվրոպական օրը։ Այս տարի մենք հնարավորություն ունեցանք մասնակցել այս միջոցառմանը Երևանի Մանկավարժական համալսարանում, մեր կրթահամալիրի մի խումբ բազմալեզու ուսանողների և դասավանդողների հետ միասին։ Հրավիրվածների թվում բազմաթիվ դասավանդողների և սվորողների հետ միասին ներկա էր նաև Հայաստանում Գերմանիայի Արտակարգ և Լիազոր դեսպանը։Մենք ներկայացանք տարբեր լեզուներով` ռուսերենով, անգլերենով, վրացերենով և իսպաներենով։ Սա մեզ համար կարևոր փորձառություն էր. մի կողմից ոգևորված, մյուս կողմից լարված՝ առաջին անգամն էր, որ ներկայացանք  հանրության առաջ իսպաներենով: Եվ մեզ դուր եկավ։

Древняя притча

Бог слепил человека из глины, и остался у него неиспользованный кусок.

— Что ещё слепить тебе? — спросил Бог.

— Слепи мне счастье, — попросил человек.

Ничего не ответил Бог, и только положил человеку в ладонь оставшийся кусочек глины.

Հին առակ

Աստվածը մարդուն ծեփեց կավից: Նրա մոտ մնացել էր չօգտագործած մի կտոր։

- Էլ ի՞նչ կուզեիր՝ ծեփեի քեզ համար,- հարցրեց Աստվածը:․

- Երջանկություն ծեփիր ինձ համար,- խնդրեց մարդը:

Ոչինչ չպատասխանեց Աստված. այլ կավի մնացորդը դրեց մարդու ափի մեջ։

Առակը կցուցանե, որ դու ինքդ պետք է ստեղծես քո երջանկությունը։

Однажды  Акива отправился в путь, взяв с собой осла, петуха и фонарь. К вечеру дошёл он до деревни и попросил ночлега, но жители прогнали его да ещё надавали тумаков.

Такое грубое отношение не пошатнуло в нём веры, и сказав: «Всё, что Бог ни делает, — всё к лучшему», — он устало поплелся ночевать в лес. Устроился поудобнее, съел кусочек хлеба, вдруг слышит — петух истошно кричит. Вскочил Акива, но успел увидеть лишь хвост лисицы, убегавшей прочь с петухом в зубах.

Потеря петуха не поколебала веры в  Акиве, и снова сказав: «Всё, что Бог ни делает, — всё к лучшему», — сел он учить Тору при свете фонаря.

Вдруг поднялся ветер и задул огонь. Опять сказал ребе: «Всё, что Бог ни делает, — к лучшему», — и тут же заметил, что в темноте сбежал осёл. Огорчился  Акива потере осла, пожалел, что утром придётся долгий путь пешком проделать, поохал, повздыхал, но всё же повторил: «Всё, что Бог ни делает, — к лучшему».

На следующее утро, пройдя всю дорогу пешком и уладив своё дело,  Акива возвращался домой. Дойдя до деревни, в которой с ним так скверно обошлись, он, к своему удивлению, увидел, что в ней нет ни единой живой души. Той же ночью, когда он просил ночлега и получил отказ, пришли разбойники и безжалостно всех поубивали.

И подумал тогда  Акива: «Неисповедимы пути Господни. Разреши мне жители деревни остаться, разбойники наверняка убили бы меня вместе со всеми. А судя по следам, пришли они из лесу, значит, были они в нём одновременно со мной. Стоило им услышать крик петуха или осла или заметить свет фонаря — и меня бы уже не было в живых. Воистину, человек должен всегда полагаться на Бога!»

Մի անգամ Ակիվան ճանապարհ ընկավ, իր հետ վերցնելով մի ավանակ, աքաղաղ և լապտեր: Երեկոյան նա հասավ մի գյուղ և խնդրեց գիշերակաց, բայց բնակիչները նրան վռնդեցին և անգամ ծեծեցին:
Այսպիսի կոպիտ վերաբերմունքից նա իր հավատը չկորցրեց «Այն ինչ Աստված անում է, քեզ համար է անում»: Նա հոգնած պատրաստվեց անտառում քնելու: Հարմար տեղավորվեց, մի կտոր հաց կերավ և  հանկարծ լսեց, որ աքաղաղը ծղրտում է: Վեր թռավ տեղից, բայց հասցրեց տեսնել միայն աղվեսի պոչը տեսնել որը աքաղաղը բերանին փաղչում էր:
Աքաղաղի կորստից Ակիվան հավատը չկորցրեց և նորից ասաց,- «Այն ինչ Աստված չի անում, լավին է տանում»: նստեց և լապտերի լույսի տակ տորն էր սովորում:
Հանկարծ քամի բարձրացավ և հանգցրեց խարույկը: Նորից ինքն իրեն ասաց «Այն ինչ Աստված անում է, քեզ համար է անում» և հենց այդ պահին նկատեց, որ մթության մեջ ավանակը փախավ: Ակիվային տխրեցրեց ավանակի կորուստը, հիշեց որ առավոտյան պետք է երկար ճանապարհը անցնի ոտքով, հոգոց հանեց, բայց նորից կրկնեց «Այն ինչ Աստված անում է, քեզ համար է անում»:
Հաջորդ առավոտյան ամբողջ ճանապարհը ոտքով անցնելով և իր գործն ավարտելով Ակիվան վերադարցավ տուն: Հասնելով այն գյուղին որտեղ նրա հետ այդքան վատ էին վարվել, նա ի զարմանս իրեն տեսավ, որ այնտեղ ոչ մի կենդանի շունչ չկա: Հենց այն գիշեր, երբ նա գիշերելու տեղ խնդրեց և մերժվեց, ավազակներ էինն եկել և դաժանորեն բոլորին սպանել:
Եվ այդ ժամանակ Ակիվան մտածեց «Տիրոջ քայլերն անքննելի են: Եթե գյուղի բնակիչներն ինձ թողնեյին մնալ, ավազակները հավանաբար ինձ էլ բոլորի հետ կսպանեյին: Իսկ այստեղ ոտնահետքերից ելնելով նրանք անտառից են եկել, նշանակում է, որ նրանք այնտեղ եղել են ինձ հետ միաժամանակ : Եթե հանկարծ նրանք լսեյին աքաղաղի և ավանակի ձայնը կամ նկատեյին լապտերի լույսը, ապա ես էլ կենդանի չէի մնա: Իսկապես, մարդ պետք է միշտ հույսը Աստծո վրա դնի:»