Արևը նոր է ծագում։ Երկինքը դեռ սև ու գորշ երանգ ունի։ Բայց արևը կամաց-կամաց սարերի տակից դուրս է գալիս, մոտենում մեզ։ Արևի շողերը դանդաղ-դանդաղ տաքացնում են երկրի մակերեսը։ Ամեն աշնան առավոտ այսպես է սկսվում։ Միշտ մտածել եմ, որ ամեն լուսաբաց նույնն է։ Սև երկինք-Արևը ծագում է- և սկսվեց առավոտը։ Բայց երբ նայում եմ աշնան լուսաբացին, գարնան լուսաբացին, ձմռանը և ամռանը, հասկանում եմ, որ նրանք տարբեր են։ Ամռանը երբ արթնանում ես, արթնանում ես երեխաների ձայներից, որոնք բակում են խաղում։ Գարնանը արթնանում ես թռչունների ձայններից, իսկ աշնանը՝ պաղ քամու շնչից։ Բայց աշնան լուսաբացը մի բանով տարբերվում է մյուս լուսաբացներից։ Երբ արթնանում ես, երկնքի երանգը սև գորշից անցնում է դեպի մի բաց մոխրագույն երանգի, որը ինձ շաա~տ է դուր գալիս, Բայց աշնան երկնքի երանգները ընդամենը երկուսն են՝ սև և մոխրագույն։ Երևի դրա համար են աշնան տերևները, որ գույն ավելացնեն աշնանը։ Երևի ներդաշնակությունը բնության մեջ այդպես է ապահովվում։
No comments:
Post a Comment