Կարդում ենք Լեոնարդո Ալիշան

Լեոնարդո Ալիշանը իրանահայ գրող, գիտնական և թարգմանիչ է։ Հիշում եմ, երբ առաջին անգամ ինձ ծանոթացրեցին նրա հետ այդքան էլ չուսումնասիրեցի։ Սակայն քանի որ այս շաբաթ տրամադրել ենք սփյուռքահայ գրողներին, շատ լավ առիթ էր ուսումնասիրելու։ 
Կարդալով իր ստեղծագործությունները առանձնացրել եմ միքանիսը, որոնք ինձ շատ են դուր եկել։ Կարդալով նրան զգում եմ մի ծանոթ շունչ, մի փոքրիկ անկյունում թաքնված, ասես ինձ էր սպասում, որ բացահայտեի։ 


The Miracle

The lion came to the city
asking for me.

He did not find me.

I was in the church praying
for the lion to arrive.



Communion 
Bach?
No.
Give me mad Komitas.
Give me the compositions
he composed
in the last years of his life
in the last cells of his soul,
and wrote
on the desert sand.
No.
Bach's God
is a cathedral God,
mathematically too precise.
Give me my mad Komitas searching
for his handful of notes
amidst one million and five hundred thousand
dead.
Give me music made with bread
baked with blood.
Let the flawless Father
be Bach's,
let Bach's flawless music
be his Father's.
Give me that simple necklace
made with the teeth
of a mutilated God.
Yes. Give me
Komitas.

Earthly Paradise II

Sitting by the soft fire, I will
sip my tea and tell my grandsons that
yes, I was there, on that ship
with Odysseus, though I was
a simple sailor with wax stuffed
in my ears, and I did not hear
the Sirens' song. And that
is why, my children, we are
here, together, now.

***

At my birthday parties
we played musical chairs.

Whoever was left standing
got a big hug from Granny.

She knew all too well how it felt
to be the last one, left alone, standing.

Լեոնարդո Ալիշանի կենսագրությունը՝https://nanhvs.blogspot.com/2020/04/blog-post_18.html

Ավելին կարդալու համար՝ https://armenian-poetry.blogspot.com/search/label/Leonardo%20Alishan