Չարենցյան արկածը

Մարտի -ին Ուրբաթ օրը, Չարենցի ծննդյան առիթով գնացել էինք նրա արձանի մոտ: կանգնեցինք արձանի մոտ և արտասանեցինք մի քանի բանաստեղծություն: Դրանից հետո քայլեցինք մինչ կարապի լիճ: Մինչ հասնելը կարապի լճին, պաղպաղակ գնեցինք և ուրախ-ուրախ արտասանելով հասանք կարապի լիճ: Այնտեղ նսեցինք Առնո Բաբաջանյանի արձանի կողքերը և արտասանեցինք զանազան բանաստեղծություններ Չարենցից: Եւ այսպես ավարտվեց մեր Չարենցյան արկածը:

Ֆոտոշարք

Աշխարհ որտեղ կցանկանայի ապրել

Աշխարհ... Աշխարհ որտեղ բոլորը կապրեյին համբերատար և խաղաղություն կտիրեր: Բայց իմ Աշխարհը տարբեր կլիներ բոլոր մարդկանց Աշխարհներից: Մարդին ոչ թե կճանփորդեյին երկրից երկիր այլ մոլորակից մոլորակ: Կլինենեյին 8 մոլորակ: Առաջին մոլորակը կկոչվեր Ինչթումի: Բնակչության 90%-ը կլինեն Չինացիները: Այնտեղ ամենինչ զարգացած կլիներ, մարդիկ միայն սպիտակ կհագնվեյին՝նրանք կգտնեյին որ դա նորաձևության ոճնէ և նրանք չեն պատկերացնում ինչ է գույները: Նրանք շրջապատը կլիներ սպիտակ, նրանց պետք չէր գիրք կարդալ նրանք հատուկ սարքեր կունենային, կդնեյին իրենց գլխի վրա և վերջ նրանք աշխրհի մասին գիտեն ամենինչ:

Իմ ընկեր Նեսոն

Հեղինակ: Հովհաննես Թումանյան

Ժանր: Պատմվածք

Մի խումբ ընկեր երեխաներ էինք։ Գյուղացի երեխաներ։

Ոչ ուսումնարան կար, ոչ դաս, ոչ դաստիարակություն. ազատ էինք միանգամայն ու խաղում էինք, ի՜նչքան էինք խաղում։ Ու ո՜նց էինք իրար սիրում, ո՜նց էինք իրար սովորել։ Սոված ժամանակներս էլ` վազում էինք հացի տաշտիցը մի կտոր հաց առնում, պանրի կարասիցը մի կտոր պանիր ու էլի ետ շտապում իրար մոտ։ Իրիկուններն էլ հավաքվում էինք, ծիծաղ բաներ ասում կամ հեքիաթ պատմում։

Հովհաննես Թումանյան «Քառյականեր»

Տես այստեղ