Փոխադրություն
Ժամանակին երբ երիտասարրդ ՝ ապագա մաթեմատիկոս Ջորջ Դանցիկը
դեռ ուսանող էր, նրա համար ուսումը շատ մեծ դիրք ունէր, և երբեմն մինչև ուշ գիշեր կպարապէր։
Մի անգամ պարապելուց նա քնի անցավ և Պրոֆեսոր Նեյմանի դասին քսան րոպե ուշացումով ներս
մտավ։ Շփոթված Ջորջը գրատախտակին նայելով՝ հասկացավ, թե գրատախտակին գրվածը տնային
առաջադրանքներ են և արագ-արագ արտագրեց այն իր տետրում։ Բայց խնդիրները շատ դժվար էին։
Նա միքանի օր նրանց վրա չարչարվեց և վերջապես կարողացավ լուծել դրանք։ Հաջորդ օրը նա
իր լուծած խնդիրները տվեց Պրոֆեսոր Նեյմանին, Պրոֆեսորը ոչ մի բան չասաց։ Մի քանի շաբաթ
հետո Պրոֆեսորը առավոտյան ժամը վեցին ներխուժեց Ջորջի տուն։ Փաստորեն Ջորջը ուղակի
տնայինից երկու հատ դժվար խնդիր չի գրել, նա աշխարհի դժվարագույն խնդիրներն է լուծել,
որոնք բոլոր մաթեմատիկոսները չարչարվել են հազարամյակներ, բայց ոչ մի օգուտ։ Երբ քսան
րոպե ուշացել էր Պրոֆեսորի դասից, չէր լսել խնդիրների նախապատմությունը։ Ջորջ Դանցիկը
մի քանի օրվա ընթացքում լուծել է ոչ միայն մեկ այլ նաև երկու աշխարհի դժվարագույն խնդիրներից
, որը անգամ Էյնշտեյնը չի կարողացել լուծել։
Վերլուծություն
Կարծում եմ,
եթե Ջորջ Դանցիկը քնով և քսան րոպե չուշանար դասից՝ իմանար խնդիրների չէր անլուծելի
լինելու համբավը, նա չէր կարողանա լուծել այն։ Նա կմտածէր թե անգամ էյնշտեյնը չի կարողացել
լուծել այն, ես ինչպես պետք է կարողանամ։ Մարդիկ իրենց թերագնահատում են երբ բառերեն
լսում ինչպիսին են ՝ դժվար, անլուծելի, անիրական և այլն։ Մարդիկ մտածում են , թե իմաստ
չկա իրենց փորձելու մեջ։ Նա իր ամբողջ ուժը
դրեց և լուծեց այդ երկու խնդիրները, եթե իմանար, որ խնդիրները անլուծելի են, նա չէր
օգտագործի իր ամբողջ ուժը։
No comments:
Post a Comment