Տխրությանը
Այդտեղ կա այն, ինչ կար․ Սաքսոնյան համառ սուրը
և նրա երկաթե չափածոն,
Լաերտի որդու աքսորի ծովերն ու կղզիները,
պարսկական ոսկե լուսինը և փիլիսոփայության ու պատմության
անծայրածիր այգիները, շիրիմի հիշատակի ոսկին,
իսկ ստվերում՝ հասմիկի բույրը։
Եվ սրանցից ոչ մեկը կարևոր չէ։
Հրաժարական տված
Տաղի գործածումը չի փրկում քեզ,
ոչ էլ կփրկի ջրեղենը երազի,
ոչ էլ աստղը, որ բոցավառված ա
գիշերային երկնքում մոռանում է լուսաբացը։
Միայնակ մի կին է քեզ մտահոգողը
նման մնացածին, բայց յուրովի։
"Al triste"
Jorge Luis Borges
Ahí está lo que fue: la terca espada
del sajón y su métrica de hierro,
los mares y las islas del destierro
del hijo de Laertes, la dorada
luna del persa y los sin fin jardines
de la filosofía y de la historia,
el oro sepulcral de la memoria
y en la sombra el olor de los jazmines.
Y nada de eso importa. El resignado
ejercicio del verso no te salva
ni las aguas del sueño ni la estrella
que en la arrasada noche olvida el alba.
Una sola mujer es tu cuidado,
igual a las demás, pero que es ella.
No comments:
Post a Comment