Իսպանալեզու գրականություն.
Թարգմանությունները իմ կողմից
MÚSICA
Ana María Matute
Las dos hijas del Gran Compositor -seis y siete años- estaban acostumbradas al silencio. En la casa no debía oírse ni un ruido, porque papá trabajaba. Andaban de puntillas, en zapatillas, y sólo a ráfagas, el silencio se rompía con las notas del piano de papá.Y otra vez silencio.
Un día, la puerta del estudio quedó mal cerrada, y la más pequeña de las niñas se acercó sigilosamente a la rendija; pudo ver cómo papá, a ratos, se inclinaba sobre un papel, y anotaba algo.
La niña más pequeña corrió entonces en busca de su hermana mayor. Y gritó, gritó por primera vez en tanto silencio:
-¡La música de papá, no te la creas…! ¡Se la inventa!
Մեծ կոմպոզիտորի երկու աղջիկները` վեց և յոթ տարեկան, սովոր էին լռության։ Տանը չպետք է լսվեր ոչ մի աղմուկ, որովհետև հայրիկը աշխատում էր։ Քայլում էին թաթերի վրա, հողաթափերով, և միայն ժամանակ առ ժամանակ լռությունը խախտվում էր հայրիկի դաշնամուրի նոտաների ձայնով: Եվ նորից լռություն։
Մի օր աշխատասենյակի դուռը ամբողջովին փակ չէր, և քույրերից ամենափոքրը զգուշորեն մոտեցավ ճեղքին. կարողացավ տեսնել հայրիկին, որ մերթ ընդ մերթ կռանում էր թղթի վրա, և ինչ-որ բան էր գրառում։ Փոքրիկ աղջիկը վազեց այդ ժամանակ` գտնելու իր մեծ քրոջը։ Եվ բղավեց, բղավեց, առաջին անգամ այդքան լռության մեջ։
-Հայրիկի երաժշտությունը, չհավատաս, (իսկական չէ), նա այն հորինում է։
El paraíso imperfecto
Augusto Monterroso
”-Es cierto -dijo mecánicamente el hombre, sin quitar la vista de las llamas que ardían en la chimenea aquella noche de invierno-; en el Paraíso hay amigos, música, algunos libros; lo único malo de irse al Cielo es que allí el cielo no se ve”.
Ոչ կատարյալ /Թերի/ դրախտ
Աուգուստո Մոնտեռոսո
-Ճիշտ է, – ասաց մեխանիկաբար մարդը` առանց հայացքը բուխարու կրակներից կտրելու , այդ ձմեռային գիշերը,- Դրախտում կան ընկերներ, երաժշտություն, որոշ գրքեր։ Երկինք գնալու միակ վատ բանն այն է, որ այնտեղ երկինքը չես կարող տեսնել։
Caballo imaginando a Dios
Augusto Monterroso
“A pesar de lo que digan, la idea de un cielo habitado por Caballos y presidido por un Dios con figura equina repugna al buen gusto y a la lógica más elemental, razonaba los otros días el caballo.
Todo el mundo sabe -continuaba en su razonamiento- que si los Caballos fuéramos capaces de imaginar a Dios lo imaginaríamos en forma de Jinete.”
-Չնայած ինչ էլ, որ ասեն, այն գաղափարը, որ ձիու կերպարանքով Աստծված ղեկավարում է ձիերով բնակեցված երկինքը, հակասում է ամենատարրական տրամաբանությանը և լավ ճաշակին,- մտածում էր օրերով ձին։
-Աշխարհը գիտե,-շարունակում է իր մտորումները,- որ եթե մենք` Ձիերս, ընդունակ լինեինք պատկերացնելու Աստծուն, կպատկերացնեինք նրան որպես Հեծյալ։
LA MUERTE EN SAMARRA
GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ
El criado llega aterrorizado a casa de su amo.
-Señor -dice- he visto a la Muerte en el mercado y me ha hecho una señal de amenaza.
El amo le da un caballo y dinero, y le dice:
-Huye a Samarra.
El criado huye. Esa tarde, temprano, el señor se encuentra la Muerte en el mercado.
-Esta mañana le hiciste a mi criado una señal de amenaza -dice.
-No era de amenaza -responde la Muerte- sino de sorpresa. Porque lo veía ahí, tan lejos de Samarra, y esta misma tarde tengo que recogerlo allá.
Մահը Սամարայում
Ծառան վախով գալիս է իր տիրոջ տուն։
-Տեր,-ասում է,- Տեսել եմ Մահին շուկայում, և ինձ սպառնացող նշան արեց։
Տերը նրան ձի ու փող է տալիս ու ասում։
-Փախիր Սամարա։
Ծառան փախչում է։ Այդ օրը վաղ երեկոյան Տերը հանդիպում է Մահին շուկայում։
-Այս առավոտ սպառնացող նշան արեցիր իմ ծառային,- ասում է։
-Սպառնալիքի նշան չէր,- պատասխանում է Մահը,- զարմանքի նշան էր։ Որովհետև ես նրան այստեղ տեսա, Սամարայից այդքան հեռու, իսկ ես այս երեկո պետք է նրան այնտեղից վերցնեի։
CARTA DEL ENAMORADO – JUAN JOSÉ MILLÁS
Hay novelas que aun sin ser largas no logran comenzar de verdad hasta la página 50 o la 60. A algunas vidas les sucede lo mismo. Por eso no me he matado antes, señor juez.
Սիրահարի նամակը
Խուան Խոսե Միյաս
Կան վեպեր, որոնք թեև երկար չեն, սակայն մինչև 50 -60 էջը դեռևս չեն սկսվում։ Որոշ կյանքերի հետ նույնն է պատահում։ Այս պատճառով մինչև հիմա դեռ ինձ չեմ սպանել, պարոն Դատավոր։
Te conozco mascarita
Augusto Monterroso
El humor y la timidez generalmente se dan juntos. Tú no eres una excepción. El humor es una máscara y la timidez otra. No dejes que te quiten las dos al mismo tiempo.
Ճանաչեցի քեզ դիմակ
Աուգուստո Մոնտեռոսո
Խինդը և ամոթը ընդհանրապես միասին են տրվում։ Դու բացառություն չես։ Խինդը մի դիմակ է, ամոթը ուրիշ։ Մի թող, որ վերցնեն քեզնից երկուսը միաժամանակ։
Amor 77
Julio Cortázar
Y después de hacer todo lo que hacen, se levantan, se bañan, se entalcan, se perfuman, se visten y, así progresivamente, van volviendo a ser lo que no son.
Սեր 77
Եվ անելուց հետո այն ամենը, ինչ որ անում են, վեր են կենում, լողանում են, հագնվում, և աստիճանաբար նորից դառնում են այն, ինչ իրենք չեն։
El dinosaurio
Augusto Monterroso
Cuando despertó, el dinosaurio todavía estaba allí.
Դինոզավրը
Երբ արթնացավ, դինոզավրը դեռ այնտեղ էր։
Llamada — Fredric Brown
El último hombre sobre la tierra está sentado solo en un cuarto. Llaman a la puerta.
Վերջին մարդը հողի վրա նստած էր մենակ մի սենյակում։ Թակում են դուռը։
El espejo que no podía dormir
Augusto Monterroso
Había una vez un espejo de mano que cuando se quedaba solo y nadie se veía en él se sentía de lo peor, como que no existía, y quizá tenía razón; pero los otros espejos se burlaban de él, y cuando por las noches los guardaban en el mismo cajón del tocador dormían a pierna suelta satisfechos, ajenos a la preocupación del neurótico.
FIN
Հայելին որը չէր կարողանում քնել
Լինում է մի ձեռքի հայելի, որ երբ նա մենակ էր մնում, և ոչ ոք նրան չէր նայում, նա իրեն շատ վատ էր զգում, որ կարծես թե գոյություն չունենար, և գուցե նա ճիշտ էր, բայց մնացած հայելիները նրան ծաղրում էին , և երբ գիշերները նրանց պահում էին նույնդարակում, նրանք իրենք համար քնում էին հանգիստ ու գոհ, չնկատելով ընկերոջ նյարդային մտահոգությունը։
Flor y Cronopio
Un cronopio encuentra una flor solitaria en medio de los campos. Primero la va a arrancar, pero piensa que es una crueldad inútil y se pone de rodillas a su lado y juega alegremente con la flor, a saber: le acaricia los pétalos, la sopla para, que baile, zumba como una abeja , huele su perfume, y finalmente se acuesta debajo de la flor y se duerme envuelto en una gran paz
En flor piensa:<<Es como una flor>>.
Ծաղիկն և կրոնոպիոն
Մի կրոնոպիո դաշտի մեջտեղում գտնում է մի միայնակ ծաղիկ։ Սկզբում ուզում է պոկել ծաղիկին, սակայն մտածում է, որ դա դաժան և անիմաստ կլինի և ծնկի է իջնում ծաղկի կողքին, ուրախ-ուրախ խաղում է նրա հետ, փաղաքշում է թերթիկներին և փչում է, որպեսզի պարեն, մեղվի պես բզբզելով։ Հոտոտում է բուրմունքը։ Իսկ հետո պառկում է գետնին ծաղկի տակ և հանդարտության մեջ քնում է։
-Ծաղիկը մտածում է․
-Ինչպիսի ծաղիկ է։
